با گرمای آغوش انجمن ؛ امیدوارتر از همیشه . . .

سلام بر همۀ اهالی اهلِ دل و دوست داشتنی انجمن همیاران بخش نیمبلوک ؛

بزرگان شهرمون ؛

اوناییکه فکری متفاوت دارن و از زاویۀ دیگه ای به منطقه نگاه می کنن ؛

فرهیختگانی که همچون ستاره ها جاودانه می نگرن و به همۀ ما نشون میدن که در هر مرحله ای از زندگی ،

میشه عشق رو زیباتر از گذشته صرف کرد ؛

فرشته هایی که برای خاموش کردنِ بیحوصلگی هامون وقت میذارن و اشتیاق نشون میدن ؛

از همۀ شما متشکریم ؛

دستای گرم و مهربونِ مهندس دشت بیاضی رو به نمایندگی از همۀ عزیزانِ انجمن می بوسم ؛

حقّ نگهدارتون . . .

یافتنِ گمشده های ما فقط در یک کلمه خلاصه میشه " خدا "

شاید سازمان هواشناسی هم مثل ما انگشت به دهان مونده  باشه ؛ وقتی

همۀ پیش بینی هاش در مورد شرق کشور برعکس از آب در میاد . . . !

امروز هواشناسی پیش بینیِ بارون کرده بود  ولی دریغ از یک " تیکه ابر "

بی بارانی در کشور و  زلزله های پی در پی  باعث شده که خیلی از کاربران فضای مجازی بدون اینکه تلنگری خورده باشن پدیدۀ هارپ

رو مطرح کنن و مبدأ این اتّفاقات رو سرزمین آلاسکا بدونن و حتّی

صداهای مشکوک و دیده شدنِ نورهای درخشان در آسمانِ چند شهر  رو به همین پدیدۀ هارپ نسبت بدن ؛

اکثرِ کارشناسان این حوزه،هارپ رو به صورت نسبی رد میکنن ولی به طور یقین اظهار نظر نمی کنن !

خدا روشکر در گوشه وکنار،تعدادی از کارشناسان مذهبی هم میگن ؛ ممکنه اعمالِ ما باعث این اتّفاقات آخرالزمانی شده باشه ؛

در هرصورت امیدوارم ذهن همشهریان عزیزم بیشتر متوجّه اعمال باشه تا شایعاتِ اخیر . . .

بیشتر به خدا نزدیک بشیم

خودمون رو در دریای معرفت الهی رها کنیم

ذکر خداوندِ سبحان رو همواره بر لب داشته باشیم

شاید ما هم از اون جوونایی باشیم که نتونن پیری رو درک کنن و عمرشون باقی نباشه

روزی حداقل یک صفحه از قرآن رو قرائت کنیم

همه چیز در یک ذکر خلاصه شده :

یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفآءٌ یا مَنْ یَجْعَلُ الشِّفاءَ فیما یَشاءُ مِنَ الاَْشْیاءِ

اى که نامش دوا و ذکرش شفا است

اى که بنهد شفا را در هر چیزى که بخواهد

درک کن ، عمیق . . .

سید محمود حمیدی گفت : در مرض عمومی آنفولانزا ( محرم ۱۳۳۷ ) ه ق. که بیشتر اهالی شیراز بدان مبتلا شدند،من و

اهل خانه ام همه مبتلا شدیم . من از شدت مرض بیهوش شدم و در آن حال سید جلیل مرحوم سید میرزا امام جماعت مسجد فتح را

دیدم که در مسجد وکیل پس از نماز جماعت به یک نفر گفت: به مردم بگو دست راست خود را بر دو شقیقه خود گذارند و آیه شریفه؛

« وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا  را هفت مرتبه بخوانید و این آیه را بر هر که بخوانید

خدا شفاء می دهد . . .

چون به خود آمدم آیه ی شریفه را هفت مرتبه خواندم، فوراً خدا شفاء داد، برخاستم و دست بر شقیقه فرزندم گذاردم،

او هم فوراً خوب شد و از بستر بیماری برخاست بدین ترتیب تمام اهل خانه در همان روز خوب شدند و پس از آن سال هر کس از خانواده ام

به سر دردی دچار می شد همین آیه ی شریفه را بر او می خواندم فوراً شفاء می یافت.     سوره اسراء، آیه ۸۲

 مسلمانی خودت رو ثابت کن ؛ یقین پیدا کن

خیلی راحت جواب می گیری . . . 

فولاد و آینده ای تاریک برای قاینات . . .

پریروز صبح

برنامۀ پر مخاطبِ حالا خورشید . . .

آلودگی ناشی از فولاد اصفهان به تصویر کشیده میشه ؛

به قولِ رضا رشیدپور برای حفظ محیط زیست در مقابلِ آلودگی ناشی از دودِ فولادِ اصفهان تا حالا 400 میلیارد تومان هزینه شده ولی

نتیجه ای نداشته و مردم از این آلودگی در سطح وسیع رنج می برند ؛

تازه باز جای بسی خوشحالیه که زاینده رود اونجا هست !

ولی شما تصوّر کن این فولادِ ذلیل مردۀ قاینات که در خشک ترین و کم باران ترین استان کشور در حال احداثه چه فاجعه ای به بار خواهد آورد !

اونیکه باعث شده کلنگ فولاد بر دشتِ تشنۀ خضری به زمین بخوره به زودی تاوانش رو پس خواهد داد ؛

ان شاالله که کلنگ سرنوشت به سراغِ خودش هم خواهد آمد ؛

هوای زمین روز به روز گرمتر میشه و کم کم باران برای مردم به خاطره ای بدل خواهد شد ؛

آب نیست مردم

بخدا زمین از ما تشنه تر است ؛

سفره های زیرزمینی دارن نفس های آخر رو میزنن

اینا حرفای من نیست ؛ پروفسور کردوانی داره میگه " پدرِ کویرشناسی ایران "

با چشاندنِ " طعمِ زرشک و زعفران " نگذاشتند حرکت کنیم ؛ شما هم حقّ ندارید بگذارید

او یک مزدا قراضه داشت

ولی

وقتی با پلّه های فولاد پای خودش را بر رکاب خودروی شاسی بلندش گذاشت ؛

به همه خندید ؛ به تو هم خندید

قلی پور خوب فهمید ؛ ولیان هم همینطور

ولی اینکه حالا تو با مصلحت گام برداری که دود فولادش به چشم ما برود ؛ نمی دانم

جوانان خضری دشت بیاض به هیچ کس کار ندارند ؛

ولی برای شورای اسلامی شهر که پای صندوق آرا رفته اند خطِّ قرمز کشیده اند ؛

خدا نبخشد هرعضوی از شورای اسلامی را که با مصلحت اندیشی دودمان و تاریخ ما را به فروش بگذارد !

بنده با جوانان شهرم در ارتباطم و ایشان همواره از این لغزش،احساس خطر می کنند 

ما با شما هستیم ؛ مبادا کوتاه بیایید ؛

خداوند نیامرزد آن مسئولی را که بدون ارتقاء خضری دشت بیاض به ارتقاء دیگری لبخند بزند

برخی ها به فرمودۀ حاج آقای . . .  ملحدند و نباید رفتارها و گفتارهای مکّارانۀ آنها را به مثابه ریسمان آرزو پنداشت و به چاه رفت !

اینجا محلِّ دلنوشته های گذشته نیست ؛

اگر کمی رنگ تعصّب داشتیم نه تعلّق، با ریسمانِ آن ناقهرمان به چاهِ خوشبینی نمی افتادیم

داستان ارتقاء ما یک شبِ نوشته نشده که یک شبِ سوخته شود

شاید تو جای گرمی نشسته ای و شب ها آرام می خوابی

ولی در ییلاقِ مظلوم خضری دشت بیاض خیلی ها صورت زندگی را با قسط و قرض سرخ می کنند و درآمدِ اکثرِ برزگران و کشاورزان

به ماهی 200هزار تومان هم نمی رسد !

بفهم برادر من

اینجا سرزمینی است که از بیرون مسافران را کشته و از داخل مردمانش را 

اینجا مردمانش با روحِ ولایت جان گرفته اند و با عشقِ ولایت زندگی می کنند

هیچ گاه شعار نویسی بر دیوار را یاد نگرفته اند و هیچ گاه جوانانش دستشان را با تولید موادّ مخدر آلوده نکرده اند !

مردمش با استقبال از حجه الاسلام عبادی واژۀ "نمایندۀ ولایت فقیه" را برای همه تعریف کردند 

دریای جوشان خضری دشت بیاض در دلِ تاریخ همواره پرتلاطم بوده و خواهد بود ، اگر مسئولانش چشمه های جوشانِ عشق و امید را

در قلب مردمانش خشک نکنند ؛

شما را به کتاب الله سوگند می دهیم ذلّت و خواری را از شهرمان دور کنید که "غیرِ این باشد" جوانان شهر شبانه روز شما را

نفرین خواهند کرد .

وقتی پای خطبه های باشکوهِ حاج آقای یعقوبی می نشینید باید تفسیرِ نگاه نافذ و قاطع ایشان در مورد مباحث انقلابی منجمله

امید و اشتغال را در قلبتان نهادینه کنید و برای هر تعرفه ای که مردم به نام شما قلم زده اند پاسخگو باشید ؛

جناب آقای عبّاسیان ریاست محترم شورای شهر خضری دشت بیاض مبادا به این عهدنامۀ ننگینِ ترکمانچایِ منطقه تن در دهید که

تا اید باید پاسخگو باشید ؛

سعی نکنید بچّه های شهر عصبی شوند و تا لحظۀ جدایی از استان آرام نگیرند ؛

نگذارید داستان های تلخِ چاه آب شیرین و زمین های زراعی و . . . تکرار شود !

بگذارید همۀ جوانان شهر به سلّول بروند ولی بر پیشانیشان لکّۀ ننگِ بی غیرتی نقش نبندد ؛

تشکّر در زمستان،بخاطر محاسنی که در مسیرِ شهرآرزوها سپید کردی . . .

در این شب بی هیاهوی زمستون
یادی می کنیم از همۀ عزیزانی که روزگاری بهترین لحظه های زندگیشون رو وقفِ خضری دشت بیاض کردن
منّت گوش کردن
چشم به روی همۀ کمبود ها و کم محلّی ها بستن

زحمت کشیدن و امورات رو به پروردگار واگذار کردن

دغدغه هاشونو شبانه با خدای خودشون درمیون گذاشتن ولی تن به ذلّت ندادن
اونایی که بی هیچ ادّعایی اومدن و بی هیچ سروصدایی رفتن

  بعضیاشون فرزندان خضری دشت بیاض بودن و این روزها کمتر دیده میشن
        بعضیاشون غیربومی بودن ولی حقیقتاً کم نذاشتن و نزد خدا شرمنده نیستن

از خدا میخوام که به همشون عزّت و تندرستی بده و سایه شونو بر سر خونواده هاشون مستدام داشته باشه
از همشون تشکّر می کنم بابت لبخندهایی که به ما هدیه دادن
بابت روزهایی که جوانمردانه چون سرو ایستادن تا خضری دشت بیاض پا بگیره
ممنونم ازشون بابت اینکه خاطره های خوبشون توی شهرآرزوها بخاطرِ بهترین احساساتیه که نثارش کردن
راه شون همیشه سبز ؛
جملات خوبی برای توصیفِ محبّت هاشون پیدا نمی کنم
فقط امیدوارم سرشون همیشه روی شونۀ خدا باشه . . .
برای همۀ این عزیزان و مسئولینِ کنونیِ شهرم آرزوی توفیق روز افزون رو از خداوند متعال مسئلت دارم
یا حقّ

وقتی دلامون برای چند قطره بارون لک میزنه . . .

زمستون امسال
زمستونیه که نشونه های تشنگی در دلِ آسمون هم مثل زمین پیداست . . .

قحطیِ بارون امون انتظار رو بریده ولی هنوز عطش آدما در طلب حاجت دیده نمیشه . . . !

واقعاً ما آدما چه موجوداتِ عجیبی هستیم ؛

انگار نه انگار    .

مژگانمون خیلی سخت با گریه آشنا میشن و هنوز یاد نگرفتیم پیش خدا چه جوری التماس کنیم ؛ 

شاید حقّ داریم ، چون هنوز تن هامون برای زندگی میتونه به تنفس اذن ورود بده ؛

لقمه های شبهه ناک اجازه نداده که بتونیم وزنِ سیریِ خودمون رو با ترازوی گرسنه ها بکشیم ؛

اگه غیرِ این بود،باخدای خودمون راحت تر بودیم ؛

وای بر ما آدما

عصر پنجشنبه در جوار اهلِ قبور خضری،نماز بارون به امامت حاج آقای یعقوبی اقامه شد ؛

شاید دلی شکسته شد ؛ شاید بغضی ترکید ؛ شاید آهی به هوا بلند شد و  شادی نیّتی خالص  . . .

در هر صورت منتظریم که چشمۀ اشکِ آسمونِ شهرمون باز بشه و طبیعتِ تشنه با ترنم پرندگان ذوق زده بشه ؛
ان شــاءالـله

ببار بارون ؛ دلُم تب داره امشو . . .

بخدا گر که بیفتد ، ارتقـــاء بی " ارتقــاء "

با کفن بخشم ، عطای زندگی را بر لقاء

سالهای ما همه،با زخمِ خاموشی گذشت

روز و شب های عدو ، با طعمِ مِی نوشی گذشت

حال اگر او خنده بر ریشِ رفیقان می کند

پس بدان حال خودش را،خوب درمان می کند

پیش ما آهوی دشتی می شود،امّا بدان

شیرِ جنگل هم سیاست می زند با دیگران

از برای ارتقاء قصدِ سفر کرده ، عجب

گر چنین باشد،کنم من دولتی ها را ادب

شهر من با این جوانان غیورش،خواب نیست

قلب ما چون دشتِ فولادِ شما،بی آب نیست

هر جوانش ؛ "دولتی " باشد برای آرزو

همزمانی گر نباشد، گفتگو بی گفتگو

ارتقاء از یک طرف،یعنی غروبِ زندگی

غیبتِ غیرت،نبودِ نیم وجب مردانگی !

توی خضری،ما برای زندگی جان می دهیم

جان خود را در رهِ طغیانِ طوفان می دهیم

فک نکن ما یک دهه،غرقِ جمالت بوده ایم

یا که دلتنگِ نقاب و خطّ وخالت بوده ایم !

ما مسیر خضر را با عطر ایمان رفته ایم

هر کجای این طریق را با کریمان رفته ایم

گر کلاهِ تو قشنگ است،بر سرِ خود جای ده

این کُلَه دیگر ندارد،این زمان هیچ فایده

ما همان هستیم که موسی را به لرز آورده ایم

گر چه در ذهنش،چو ارباب است و ما هم بَرده ایم

گر که بر تاریخِ شهرم ، یک مروری میزدی

جای خوشبینی به فالت،فالِ شوری میزدی

جملۀ آخر،به گوشت راه کن این جمله را

دیده ام خواب بدی،بهرِ تو در این ماجرا

با دروغ و خدعه و نیرنگ ، کمتر ساز کن

راهِ خود را با صداقت در عمل آغاز کن . . .

گاهی باید بی تفاوت بود ؛ مثل یک سنگ در کوچه باغ . . .

به این نتیجه رسید که باید بی تفاوت بود . . .

مثل خیلی آدمای دیگه

تفاوت آدما ، در همین بی تفاوتی هاس

پس چرا متفاوت ؛

وقتی شهر بزرگتر داره ، اصلاً مهّم نیست که برای مردمش آب مهّمه یا شیرِ آب

باید بی تفاوت بود

مثل خیلی آدمایی که حتّی در بالاترین نقطۀ شُهرت،شهرشون رو ندیدن و نمی بینن 

این خضری دشت بیاض و اینم بزرگتراش

فقط یادتون باشه که "توی این شهر" مردمش گندم به عمل میارن ولی خیلیاشون نمی تونن نون گندم شون رو بخورن  !

ازین به بعد سعی میکنم بجای انتقاد از فولاد دلم رو فولادی کنم و واژه های ذهنم رو بجای تحریر در این صفحه،آب کنم و بر صفحه کلید بریزم ؛

گاهی باید بی تفاوت بود

شاید عطا محمّد بهتر از هر کسی بتونه جوابم رو بده . . . 

از خدا میخوام که اشکِ شهرم رو به هنگامۀ مُهر با سجّادۀ عشقم خشک کنه تا دیگه دلم برای صفحه کلیدی که سالها

برای خضری دشت بیاض نوشته، تنگ نشه ؛

و  . . .

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد این اشتباه از اوست،اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد این اشتباه از توست ! (شکسپیر)

در کتاب امانت،فولاد را به غلط تحریر کردند " وقتی همه میگویند غلط است " اصرار چرا ؟

برگرفته از وبسایت حاج موسی قربانی . . .
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
به لطف خدا زمستان تمام خواهد شد و روسیاهی برای زغال خواهد ماند ،

در مورد اینکه چرا بعضی منافع خودشان را در توقف یا تعطیلی پروژه فولاد می بینند حرف زیاد است که بیان آن را به

آینده ای موکول می کنم که ان شاء الله این پروژه مهم راه اندازی شود و فضایِ تلخ و آزار دهنده ای که ایجاد کرده اند به

شیرینی و امید تبدیل گردد .

اما در این فرصت به دو نکته اشاره می کنم  :

نکته اول تشکر از استاندار محترم جناب آقای مروج الشریعه

بطور قطع ادعا میکنم از سال 1392 به بعد تنها مسؤولی که با قاطعیّت به صحنه آمد و به دست اندرکاران مربوط اعم از دولت و

بخش خصوصی اولتیماتوم داد و اتمام حجت کرد که باید این پروژه با تمام تلاش ادامه یابد و افتتاح شود و به دنبال حل مشکلات احتمالی آن

رفت جناب آقای مروج الشریعه است .

این سخنان اقای استاندار نقطه امیدی است که بخش خصوصی سرمایه گذار در فولاد از آن استقبال کرد و امیدوارم دولتی ها هم با جدیت

به میدان بیایند و پیمانکار ، که شرکت معتبری است جدی تر ظاهر شود .

نکته دوم تعجب از کسانی که به خودی گل می زنند

از مخالفت و کارشکنی برخی سیاسیون  بومی و منطقه تعجب نمی کنم و از آنان انتظار ندارم در جهت رفع مشکلات فولاد تلاش کنند  زیرا

به غلط راه اندازی فولاد را به زیان حیات سیاسی خود میدانند ولی از برخی دوستان  شدیدا تعجب می کنم  که با انگیزه های کاملا شخصی

در زمین مخالف بازی می کنند و به دروازه خودی گل می زنند و امیدوارم به عقل آیند و منافع منطقه را فدای منافع شخصی نکنند .

فعلا به ذکر همین دو نکته اکتفا می کنم و از هیچ پیگیری و استمدادی از مسؤلین مربوط دریغ نخواهم کرد تا انشاء الله همانند روز کلنگ زنی

در روز افتتاح شاهد رقص و شادی مردم باشم .

به لطف خدا زمستان تمام خواهد شد و روسیاهی برای زغال خواهد ماند . والسلام موسی قربانی

سلام حاج موسی ؛

به شماره،5نفر از رجال سیاسی و اجرایی رو نمیشه پیدا کرد که با پروژه ی فولاد نظر موافق داشته باشن و تنها دلیل برخی مسئولین

برای ادامۀ کار فولاد موضوع هزینه هاییه که تا این لحظه به چاه فولاد ریخته شده . . .

ای کاش به صحبت های کارشناسان محیط زیست بویژه پروفسور کردوانی گوش جان می سپردیم تا به خشکسالی و قحطی ایمان بیاریم !

خشک شدن قنات شاهیک پس از 800سال،یک اتّفاق ساده نبود بلکه یک هشدار بود ، هشدار برای یک بلای طبیعی خانمان سوز که

در راه است . . .

نشست زمین در سرایان در طول 32کیلومتر، یک اتّفاق ساده نبود، ولی "غرور و تکبّر" ما رو از خدا خیلی دور کرده و

اصلا به خودمون نمیایم . . .

نشست زمین در دشت اسفدن . . .

این دنیا خیلی زود میگذره و به فرموده حاج آقای بهجت روزهای سوال و جواب به سرعت خواهند آمد ؛

" اونایی که خودشون رو به کوری وکری زدن همینجا کلیــک کنن "

نرمش قهرمانانه مقیّد به شرطِ " درک ماهیّت طرف مقابل و فهم صحیح هدفگذاری او "

اعضای محترم شورای اسلامی شهر خضری دشت بیاض
امام جمعه ولایتمدار شهر خضری دشت بیاض ؛ حجه الاسلام و والمسلمین یعقوبی - - -
بخشدار متعهّد بخش نیمبلوک ؛ جناب مهندس گلچین
شهردار پرتلاش شهر آرزوها ؛ جناب مهندس اسماعیلی
انجمن محترم همیاران بخش نیمبلوک

امشب در جلسه ای که با تعدادی از همشهریان داشتیم باخبر شدیم که در گوشه وکنار جلساتی برگزار میشه و
متن موضوعِ جلسات برمی گرده به این جملۀ کلیشه ای  که " ما بگذاریم تا دهستان نیمبلوک به بخش ارتقاء پیدا کنه " !
من اصلا به طرف مقابل و ذهنیتِ ناسالم اون کاری ندارم ؛
ولی از شما عزیزان میخوام که آخرین جلسه هیئت دولتِ احمدی نژاد رو بخاطر بیارین !
همۀ همشهریان و مسئولین منتظر بودن که وزیر کشور ارتقاء بخش نیمبلوک به شهرستان رو اعلام کنه !
ولی در عین ناباوری در حالیکه همۀ قطعه های پازلِ ارتقاء در طی قریب به  8 سال به خوبی چیده شده بود و
فقط منتظر یک آری بودیم به ما دهن کجی کردن وجواب " نه " دادن و به گفتۀ استاندارِ وقت و کارکنان استانداری،
اعتراض اعضای شورای اسلامی شهرِ بی مهر باعث شده بود تا با ارتقای ما مخالفت بشه . . . و گفتن که تنش ایجاد میشه ؛
و حالا
مبادا به بزرگترین خیانت تاریخ علیه شهر خضری دشت بیاض دامن زده بشه /.
شما عزیزان فقط باید به خواسته های اهالی شهر توجّه کنین و برون رفت از خواسته های شهروندان یعنی انحراف از هدف اصلی ؛

اگه فردا زلزله بیاد ؛ چی داریم که با خودمون ببریم . . . !

ساعت دو و نیم بعد از ظهر بود ،

آفتاب ظهر تابستان به دشت های وسیع خراسان می تابید،روستاییان در خانه های خشت و گلی استراحت می کردند و

شهرنشینان در  خانه های خود بسر می بردند که فاجعه بزرگی اتفاق افتاد . . .

این فاجعه زلزله بود . زلزله ای به مراتب شدیدتر از زلزله بویین زهرا که در منطقه ای وسیع تر از آن ده ها شهر و روستا را

ویران کرده است ؛ مرکز زلزله کاخک و گناباد گزارش شده است .

در کاخک اثری از زندگی برجای نمانده است ، از بعد از ظهر دیروز تا ظهر امروز زلزله پشت زلزله شهر ها و روستاهای شرق و

مرکز خراسان را می لرزاند . در چند نقطه از قراء اطراف گناباد و کاخک شدت زلزله به حدی بوده است که زمین شکاف برداشته است ؛

از هر خانه صدای شیون و زاری برآسمان بلند است،هزاران نفر از ساکنین قراء زلزله زده زیر آوار مانده اند که برای بیرون آوردنشان

تلاش می شود "    

(روزنامه اطلاعات ۱۰ /۶ /  ۱۳۴۷)

این زلزله که با نام های زلزله کاخک ، زلزله دشت بیاض و زلزله فردوس  نیز شناخته می شود در ساعتِ :

۲ بعد از ظهر شنبه  9 شهریور  1347 در منطقه  وسیعی از خراسان رخ داد . 

سیل کمک های مردمی از همان فردا آغاز می شود ،نخست وزیر وقت ، هویدا  ، یکشنبه به گناباد می آید ، تا از

نزدیک مدیریّت  بحران را بر عهده بگیرد .

خبرنگاران بسیاری از روزنامه های داخلی و خارجی به منطقه اعزام می شوند که اکنون  گویا ترین اسناد از شرایط زلزله و ماجراهای

 آن روزها گزارشات به یادمانده از خبرنگاران است .

شاه و فرح نیز چهارشنبه ظهر با هواپیما به بیرجند می آیند و از مناطق  آسیب دیده  بیرجند ، خضـری و قاین دیدن می کنند ؛

صبح پنج شنبه نیز  راهی گناباد می شوند و از کاخک بازدید می کنند و سپس با هلی کوپتر به فردوس می روند فردوس در زلزله روز دوّم

یعنی یکشنبه به کلی نابود شده است .

یکی از کمبود های نشریات آن روزها  بازتاب کمک هایی است که توسط علما و مراجع عظام  برای مردم منطقه در نظر گرفته شده است

به طوری که بعد از سفر شاه و فرح تمامی اخبار روی انعکاس آن و انتقال پیام ها و کمک های آنها متمرکز می شود و تنها

پیام تسلیت و همدردی برخی علما مانند : آیت الله خوانساری، گلپایگانی و کاظم شریعتمداری  به چاپ می رسد . (برگرفته بدون ویرایش)

ارتقاء ما ؛ ضرورتی که نباید فراموش شود . . .

بارون بند اومده ؛ چاه خاموشه ؛ و صدای کشاورز در گلو جا خشک کرده . . .

روی پایِ ترِ باران،به بلندای محبّت بپریم . . .

یادی از ستاره هایی که درخشیدند و در آسمان شهر جاودانه شدند . . .

ابر هست امّا امر نیست . . !

سلام بر زمستون و سلام بر ابرایی که در آسمون شهرم حیرون موندن و هنوز تکلیف پیدا نکردن که ببارن . . .

سال قبل قلّه های سیاهکوه پر از برف بود ولی نماز بارون در امتداد مهربونیای پروردگار اقامه می شد ؛

سال قبل به قول کشاورزا ، سالِ ما بود و خدا روشکر نعمت و رحمت ؛ فراوون 

و امسال ،

فرشته های بارون منتظر نگاه آدمایی هستن که به فولاد ایمان دارن ولی به لطف پروردگار ؛ شکّ 

قحطی بزرگ به زودی همه جا رو فرا می گیره و اونوقت دلهای فولادی باید در طوفان ندامت دست و پا بزنن تا شاید

چهره های سیاه و شیطانی اونا راه برگشتی رو پیدا کنه در حالیکه وقت گذشته و عذاب الهی تموم وجودشون رو فرا گرفته ؛

پروردگار عالم بارها در قران به زمین اشاره و از اون به عنوان مبدأ رشد آفرینش یاد کرده و اینکه مبادا کاری کنیم که برکت از

زمین رخت بربنده و خورشید به سردی گرایش پیدا کنه ! و روزگاری فرا برسه که دیگه کسی به عشق نیندیشه ؛

و بره های گمشده دیگه صدای هی هی چوپانی رو در بهت دشتها نشنون !

چه بر سر خضری دشت بیاض . . . 

وزش نسیم از سمت ساحلِ مهر قاینات بر روزهای بی بارانِ خضری دشت بیاض

دکتر کهن ترابی فرماندار شهرستان قائنات در جلسۀ بررسی مشکلات احداث مجتمع خدماتی رفاهی و

میدان ورودی شهر خضری دشت بیاض که در محل دفتر کارشان برگزار گردید ؛ ضمن خیرمقدم به مهندس شهامت مدیرکلِ

راهداری و حمل و نقل جاده ای استان، اظهار داشت: با توجه به اینکه شهر خضری دشت بیاض در شمالی ترین منطقۀ

استان خراسان جنوبی و در ورودی به این استان و در خروجی به استان خراسان رضوی قرار گرفته و پیشانی استانِ

خراسان جنوبی محسوب میشود ؛ نیازمند توجه، عنایت و فراهم شدن یک سری زیرساخت هایی برای ارائۀ

خدمات مناسب به زائرین و مسافرین می باشد . . .

فرماندار قائنات در ادامه بیان داشت:پیرو تأکیدات و دستور جناب آقای دکتر مروج الشریعه استاندار معزز خراسان جنوبی،

این جلسه به منظور بررسی و رفع برخی از مشکلاتی که بر سر راه احداث میدان در ورودی شهر خضری دشت بیاض و

مجتمع خدماتی رفاهی در حاشیه جاده اصلی برگزار شده است که امیدواریم ضمن بررسی مجدد با ارائۀ

نظر کارشناسی و با تعامل و همراهی در جهت رفع مشکلات موجود، شهرداری خضری دشت بیاض را در

اجرای این پروژه یاری نمایید .

مقام عالی دولت در شهرستان همچنین، خاطرنشان کرد: به دنبال تأکیدات استاندار محترم مبنی بر استفاده از

ظرفیت جاده برای تولید و عرضه محصولات کشاورزی و صنایع دستی و به ویژه معرفی صنایع دستی استان و رونق و

توسعه اقتصادی استان و شهرستان و نیز تشویق افرادی که در حوزه صنایع دستی و مشاغل خانگی فعالیت می کنند؛

احداث این میدان، مجتمع خدماتی رفاهی و بازارچه دائمی فروش محصولات و صنایع دستی در دستور کار

مسئولین شهرستان قرار گرفته است که در ادامه کار نیازمند تعامل و همکاری برخی از مدیران کل استان می باشد .

مهندس شهامت مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان خراسان جنوبی در این جلسه ضمن تقدیر و تشکر فراوان از

نگاه جدی استاندار محترم به حوزه صنعت، اقتصاد، به ویژه رونق صنایع دستی، خاطرنشان کرد: همه ما خدمتگزارانِ

نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران هستیم و وظیفه همه مسئولین است که به بخش صنعت، اقتصاد و

کارآفرینی اهمیت بدهیم . ایشان در ادامه با اشاره به اینکه حق مردم است که از این جاده ها منتفع گردند؛ بیان داشت:

از مسائلی که در کلیه مسیر ها و در ورودی شهر های برای ما اهمیت دارد؛ یکی بحث ظاهری اجرای پروژه های خدماتی

در حاشیه جاده هاست و دیگری رعایتِ نکات ایمنی برای استفاده کنندگان از این مکان می باشد .

(برگرفته از وبگاهِ فرمانداری قاینات)

                           

تقدیم به اونایی که به ولایت جزیره خضراء اعتقاد دارن . . .

دلای آدما دیگه مثل قدیما نیست . . . سرد شده !
دل زمستونم مثل قدیما نیست ؛ روز به روز گرمتر میشه . . .
شومینه جای کرسی رو حسابی اشغال کرده ؛
کرسی شعر جای خودشو به تلگرام داده و فضای صمیمیِ اون روزا به فضای مجازی بدل شده ؛
دیگه کمتر یاد هم می کنیم و بیشتر دنبال اینیم که خودی نشون بدیم و از پلّه های بی اعتبار دنیا بالا بریم و از هم سبقت بگیریم ؛

.

. .

. . .

زلزله ها رو خیلی زود فراموش می کنیم و بجای تأمل و تفکّر به حاشیه هاش می خندیم و عکساشو دست به دست می کنیم ؛
دیگه دلامون خیلی سنگ شده و فرشته ها با بهت و حیرت به خدا خیره شدن و با خودشون میگن این آدم همونیه که تو گفتی
بهش سجده کنیم !
ولی خدا به بنده های خوبش اشاره میکنه ومیگه من بخاطر این بنده هام گفتم سجده کنین که در خلوت شب من رو صدا میزنن درحالیکه
من رو ندیدن !

یا به اون بنده هاش اشاره میکنه که همۀ دنیاشونو بی خیال شدن تا بتونن از حرم اهل بیت دفاع کنن ؛

.

. .

. . .

خوشا به حال اون بنده هایی که با زلزله های اخیر دلاشون لرزید و به جای خوبی وصل شد ؛

خوشا به حال اونایی که درک میکنن چرا قحطیِ زمستون شده . . .

خوشا به حال اونایی که قرآن لب طاقچه هاشون تنها نیست ؛

خوشا به حال اونایی که حرمت همه موجودات رو حفظ میکنن ؛