سلام
سلام به خضری دشت بیاض
شهری که در آن،
محلۀ غرور ،همیشه غروب است ومحلۀ گذشت،همیشه گذر
شهری که در آن قلبها قلم میشوند، نه قاعده ها
شهری که در آن شقایقها به شقاوتها هم لبخند میزنند نه نیشخند!
شهری که رمزش رمضان است و قلبش قرآن
خضری
حرفـی ازنــامِ خــدای مهــربـــــون
قسمتی از یه ضــریح،تو آسمـــون
تـوی رؤیـــــا سهمـی از دنیـــا داره
یـوسفی گُــم شده در فــــردا داره.
«شروع حفاری چاه آب،جهت مجتمع دامداری خضری دشت بیاض»
«انقلابی جدید در ساماندهی دامداریهای شهر آرزوها»
پروژه ی دامشهر خضری دشت بیاض به همت ستودنی استاندار محترم،
فرماندار معزز،بخشدار پرتلاش بخش نیمبلوک«مهندس خسروی» ،
شهرداری و شورای محترم شهر خضری دشت بیاض
بالاخره کلید خورد ...
_ جا داره از هیئت مدیره محترم شرکت تعاونی دامداران
بویژه جناب آقای حسن گیلاسی هم صمیمانه سپاسگزاری کنیم ؛
دوسال قبل«روزهای تشنگی شهر»
دلمــو،دلـــم میخـــواد دوباره بارونــی کنـــــم
تـــوی دریـــای دلـــم یه کـم قایقــرونی کنــم
دستامـــو پارو کنـــم میـــون احسـاسِ حبـاب
شهــــرمــــو دربیـــــارم از صــــدفِ آبـــیِ آب
خودمــــو غــــرق کنــــم مثـــل غروبِ کلمــه
میـــــون واژه هـــای سرمــا ،مثِ مجسمـــه
تــوی امـــواجِ خـــدا کمـــی طنـاب بازی کنم
دلشــــو واســـه سفـر به ارتقــاء راضی کنم
سفـــری بـــه عمـــقِ دریایــیِ قلــب آدمــــا
سفــــری بـه ارتفـــــاعِ آرزوی سبـــــز مــــــا
دوتـــا ماهـی باهامـــون باشن که دریــا بلدن
آدرس آرزوهامـــونــــو شـــایـــد اونهــا بـــدن
شهــــــرآرزوی مـــا عاشـــق آب و دلفینــــه
شهـــرآرزوی مــــا بـــرای مــــا بهتـــــرینــــه
خضــری رو با همدلــی به زودی پیــدا میکنیم
ماهـــیِ دلخوشـــی رو راهــی دریـــا میکنیم
تــــــــو کوچـــــه هــــــای واژه،خـــدا رو پیــــــدا کـــــردم
حـرفِ خ رو از خــــدا، یــــواشــی منهـــــــــــــا کــــردم
اونــــو کنــــار گذاشتــم،شـــاید بـــه کـــارم بیــــــاد
تـــو شـــب آرزوهــــــا ، بــــــه انتظــــارم بیــــــاد
دوبــــــاره تـــوی کوچــــه ، دنبــــال واژه بـــودم
مـن از میـــان روضـــه ، حـــرفِ ض رو ربــــودم
واژهٔ بــا حـــرفِ ض ، به سختــی گیـــــرم اومد
قدرشــــو من میدونم ، گذاشتمـش تــو سبـد
رفتیــم تــوی محلّــه ، با بچّـــه هــای ییـلاق
به هرکسی رسیدیم ،راستی رو کردیم سـراغ
راستــی رو پیـــدا کــردیم ، تــو کـوچــهٔ صداقت
ر رو گرفتیــــم ازش ، گذاشتیمــش تـــو پـــاکــت
دنبـــال یک دونـــه یـــا ، رفتیـــم ســــــراغ دریــــا
دریـــا بـــا آغـــوشِ بــــاز ، داد بهمـــون حــرفِ یـــا
حالا دیگـــــه خوشحــــالیـــم ، با چنـد تـا حرفِ تـــازه
حــرفهـــایی کــــــه آرزو ، خیلــــی بهــش نیــــــــازه
کنــار هـــم گذاشتیـــــــــم ، حــرفــا رو بـــــا حوصلــه
واژهٔ رؤیـــای مـــــــا ، هــــــم سبــزه هـــــم خوشکلـه
خضــــری چقـــــــدر قشنگـــه ، قربـون حرفاش برم
بـــــرای آرزوهـــاش ، مـــی بـــرمـش تــــا حــرم
مــــرغ دلـــــم خستــــه شـــــده
دل نــــــداره پَــــــر بــــــزنــــــــــه
میخـــــواد بــــره تـــــو دل کــــوه
الــلّــــه اکــــــبــــــــــر بـــــزنـــــه
حــــــــوّای آرزوی مــــــــــــــــــــا
چند روزه پیــــداش نشـــــــــده
بهش بگیـــــن که زود بیـــــــــاد
به آدمـــــــــاش ســـــــر بزنـــــه
خضـــــــری نباد شکسته شــه
تــــــوی غبــــــارِ لحظــــــــه ها
یکی بــایـــد بـــــا اشــک شب
ســــــــری بــــه ساغـــــر بزنـه
شاخــــــه گـــــل محمّـــــــــدی
مقــــداری پژمــــــرده شــــــده
بـــــــارون احســـــــاس خــــدا
بــــایـــد فــــراتــــــر بـــــزنــــــه
راستی چــــــرا بایــــــد خـــدا
آرزو رو خستـــــــــــه کنـــــــــه
اونـــــــو تــــــو شعـر عاشقی
واژۀ آخــــــــــر بــــــزنـــــــــــــه
مسئــــــــولِ تقسیمــــاتِ دل
ارتقـــــــاء سهــــم دل ماست
نــــذار کــــــــه شهـــــــــر آرزو
شِکـــــوِه بـــــــه داور بــزنـــــه
فرهـــــاد داره هلاک میشــــه
بگین به شیـــــریــن که بـیـاد
لحظــــــــۀ نزدیــــک شـدنش
بگیــــــن یــــواش در بــزنـــــه
خدایـا ؛
ببخش که یک عمـر، عاشقانـه هایم را خرج این و آن کردم!
و به تـو فقـط یک مشت خمیـازه و کسلی و بی حوصلگی
تحـویل دادم!
