خضری . . .

شب - یلداتون - مبارک - باشه - همشهریای - نازنینم - در - خضری - دشت بیاض

امشب شب چلّه . . .

فرآن رو بردار زمزمه کن ؛

فالنامه حافظ رو بردار و برای اهل منزل بر گنجینه حافظ تفعلی بزن ؛

بین اعضای خانواده گردو تقسیم کن تا با شکستن اون شانسشونو امتحان کنن ؛

فردا صبح،خورشید متولّد میشه سعی کن طلوعش رو به زیبایی نگاه کنی و لذّت ببری . . . 

ماه دلداده مهر است و هر دو سر بر کار خود دارند که زمان کار ماه شب است و مهر روزها بر می‌آید .

ماه بر آن است که سحرگاه، راه بر مهر ببندد و با او در آمیزد،اما همیشه در خواب می‌ماند و روز فرا می‌رسد،

که ماه را در آن راهی نیست. سرانجام ماه تدبیری می‌اندیشد و ستاره ای را اجیر می‌کند،

ستاره ای که اگر به آسمان نگاه کنی همیشه کنار ماه قرار دارد و عاقبت نیمه شبی،ستاره  ماه را بیدار می‌کند و

خبر نزدیک شدن خورشید را به او می‌دهد …

ماه به استقبال مهر می‌رود و راز دل می‌گوید و دلبری می‌کند و مهر را از رفتن باز می‌دارد .

در چنین زمانی است که خورشید و ماه کار خود را فراموش می‌کنند و عاشقی پیشه می‌کنند و

مهر دیر بر می‌آید و این شب، «یلدا» نام می‌گیرد . از آن زمان هر سال مهر و ماه تنها یک شب به دیدار یکدیگر می‌رسند و

هر سال را فقط یک شب بلند و سیاه و طولانی است که همانا شب یلداست…

برداشت هویج با ه بزرگ در خضری . . .

وقتی حال شهر خوبه ؛ " لبخند عشق " رو لب یلدا پیداست . . .

خبر بد : نمی تونی مردم رو مجبور کنی که شهرشونو دوست داشته باشن ،

عاشقش باشن ؛ تاییدش کنن ؛ قبولش کنن ؛ یا حداقل باهاش خوب باشن و توش زندگی کنن به هر قیمتی . . . !

خبر خوب : هیچ مهّم نیست  .  چون

خیلی از مردم پناه میارن به تنهایی شهرشون ؛ غمخوارش میشن بی هیچ بهانه ای ؛ دل میدن به کار تو شهرشون ؛

با عشق هزینه میکنن نه با عقل و منطق ؛ 

و این یعنی شهر نفس می کشه ؛ چه من بخوام و چه نخوام

خدایا شکرت . . . 

" خضری دشت بیاض " رو زیباتر از همیشه نگاه کن /.

امروزه آدما برای خوب بودن دلیل می خوان ولی شهر من پُر از آدماییه که خوب می بینن و خوب نفس می کشن ؛

هرچند گاهی بعضیا میخوان تنهایی خوب باشن و با شهر غریبه گی می کنن . . . 

خدای من ؛ ازت میخوام هیچگاه نذاری خوبای شهر مغرور بشن به نامشون یا کارشون ؛

ممنون خدای من ؛ شکرت ؛

 

./خدایا حفظشون کن و رفتگانشون رو رحمت کن و بیامرز/.

آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد . . .

یک کلنگ به زمین و هزاران دست به آسمان . . .

ییلاقِ قاینات به خودش می لرزید . . .

تمام شهر را سکوت خزان فراگرفته بود . . .

خنکای پاییز در میان رقص برگ های چنار محو شده بود ؛

خراسان جنوبی از پیشانی سرما خورده بود ؛

نگاهی به بلندای سیاه کوه و به وسعت یک دشت ، منتظر قدم های مهربانی او بود ؛

آرام آرام آمد ؛

او آمد و عطش نگاه های تشنۀ اهالی شهر را به چشمه ای از ارادت و عنایت تبدیل کرد ؛

بهار آمد و مروّج نسیم عشق شد ؛

بهمن شروعی دوباره داشت تا اهالی شهر بدانند که خدا در همین نزدیکی است ؛

موج عشق در چشمان فرهاد،برای خضری دشت بیاض تازگی داشت ؛

آری

شاید ما به مقدّس بودن این خاک شک کرده باشیم ؛ ولی

فرشته ها می دانند که :

مروج الشریعه ، کهن ترابی و همۀ مهمانانِ این ضیافتِ پاییزی،با دعوت نامه ای از آسمان پا به شهر گذاشته بودند . . .!

خدایا شکرت  . . .

هزاران بار شکرت . . .

ممنونم که همیشه هستی وهوامونو داری /.

سایه های مهربانی بر پیشانی سرسبزِ خراسان جنوبی . . .

خبــــرگـــزاری خبـر وان

خبــــرگــزاری بسیــج

خبــر فـارســی

خبــرگــزاری تسنیـــم

خبــرگــزاری صـدا وسیمـا

tnews

و . . . 

پدر شدن خیلی آسان تر از پدر بودن است " حالا فهمیدم پدر "

تصویری دل انگیز از شب رؤیایی شهرآرزوها

یه صبح جمعه ؛ یه مردِ تکرار نشدنی و یک نگاه آسمونی . . .