خوشبختی،همیشه داشتنِ چیزی نیست ؛ گاهی لذّتِ نداشته هاست " رهایی "

برای من همۀ همشهریان "دوست داشتنی" هستن ؛ چون داریم توی یه خطّۀ مقدّس و نورانی زندگی می کنیم ؛

هر قدمی که با یه هدف خداپسند و متعالی،در راهِ تغییر و اعتلای شهر آرزوها برداشته می شه ، قابل ستایشه ؛

نباید خودمون و شهروندانمون رو محدود کنیم به خواسته هایی که سهمِ شهر ازین خواسته ها نامشخصّه ؛

زمان،مکان و همۀ داشته های ما " فقط وفقط " لطف وعنایت خداوند بوده و بس ؛

ما برای هیچ خواسته ای نمیتونیم ، مقدار و حدود مشخص کنیم . چون ما فقط یک ابزاریم در امتداد خواستِ خداوند !

امیدوارم همۀ عزیزانی که برای روشن موندنِ چراغِ آرزوهای شهر،مثبت اندیشی و خوش بینی رو به ما هدیه میکنن ،همیشه در

بهترین شرایط روحی و معنوی باشن که نگاهشون راحت تر در دفترِ ابدیِ خداوند ثبت بشه ؛

گاهی باید مراقب و مواظبِ ویترینِ شعورِ خودمون باشیم " زبان" . . . تا افکار و وجودمون خریدارهای بیشتری داشته باشن ؛

همۀ ما قضاوت خواهیم شد ؛ افکار دیگران،مشکلِ ما نیست . . . پشتِ سرِ همۀ ما حرف می زنن !

وظیفۀ ما ، مهربونی،تعهّد و عشق ورزیدنه ؛ باید همیشه درخشید .

لازمه که هر روز با خداوند قدم برداریم ، برای آرامش و آسایش .

خضری دشت بیاض،سالهاست که می درخشه و ما باید سهمی از ازین درخشش رو برای خودمون ثبت کنیم بدون غرور و تکبّر ؛