رنگین کمانِ خاطره ها در زیرِ بارونِ خضری دشت بیاض

وقتی بارون میاد

تمومِ دلتنگیامو به خاطره های پاییز می سپارم و خودمو تا انتهایِ نسیمِ بارش در طراوت جلگه های زیبای خضری دشت بیاض

رها می سازم . . .

وقتی بارون میاد

بوسۀ قطره های زلالِ بارون بر گونۀ بوته هایی که هنوز خاطرات بهار رو فراموش نکرده اند دریایی از آرامش و نشاط رو برام به ارمغان میاره ؛

زمینِ خیس خوردۀ اطرافِ باغ دهنه لبریز از عطرِ تِرِخ و تلخه میشه و میتونم دنیایی از سادگی ها و لذّاتِ گذشته رو در گوشه گوشۀ اون

تجربه کنم . . .

بوی آبِ کوه که کاملاً گِلوک شده در مشامم خودنمایی می کنه و من رو تا نهایتِ قصّۀ گذشتۀ شهر پرواز میده . . .

پس تو هم با بارون باش و طعمِ این رحمتِ بیکران الهی رو زیباتر از گذشته مزمزه کن

بارونی باش

چه تنها و چه با دوست . . .

هر قدم از خاکِ بارون خورده خضری دشت بیاض میتونه یک سفرِ بکر رو برات رقم بزنه ؛