میهمانیِ عشق در قلبِ فرزندان خضری دشت بیاض

وقتی در لابه لایِ ترافیکِ ذهن و در حاشیۀ خلوت و سکوتِ شهر،چند نفر  پیدا میشن که یه چراغ به روشنیِ شهر

اضافه می کنن،خیلی حس و حالِ قشنگی به همشهریان دست میده و در حقیقت

این چند نفر جورِ خیلی از کم کاری ها و انزوایِ افکار شهر رو به دوش می کشن تا نشون بدن که هنوز شهر آرزوها

پتانسیلِ خوبی برای رشد اقتصادی داره . . .

وقتی یه مغازه در مبلمانِ شهر زیبای خضری دشت بیاض به نقاّشی در میاد ؛ یاد و خاطره مهندس علی باقری در

اذهان شکل می گیره که چقدر به کسبه و بازاریای شهر امید می داد و اونا رو ترغیب به سرمایه گذاری می کرد . . .

ای کاش در دفترِسبزِ شهر آرزوها،همیشه جایی برای ثبتِ لحظه های زیبا وجود داشته باشه تا افرادی مثلِ برادران اسداللهی

بتونن دست به قلم بشن و یه قدم ما رو به آرزوهای روشنِ  باغشهرِ خراسان جنوبی نزدیکتر کنن ؛

ممنونم " برادرانِ خونگرمِ اسداللهی "