دو روزه رفته ام ؛ سی روزه حالا !

وقتی یه مدّتِ کوتاه

از خضری دشت بیاض(شهرآرزوها) ؛ فاصله می گیری

سرعتِ زمان ، خیلی کُند میشه

درک خوبی از این فاصله نداری

شب ها خیلی تیره تر به نظر می رسن و

روزها حرفی برای گفتن ندارن

در بهترین حالت ؛ تازه می فهمی که

چقدر شهر آرزوها عزیز و دوست داشتنیه

پس بیا کاری کنیم که

شهرمون به ما افتخار کنه و

نذاریم که هیچ شخصی از وطن و میراثِ جاودانه مون ؛ برای خودش خرج کنه ؛