یک روز راهِ خودمان را پیدا خواهیم کرد . . .

دلم میخواد که خضری،یه روز گلستان بشه

تو سینمای شهرم،آرزو اکران بشه

غصّه وغم جم بشه،از شهرِآرزوها

لبهای بی تبسّم،شکوفه باران بشه

تو قصّۀ زندگی،نازل بشه ارادت

شایدکه زنده بودن،اندکی آسان بشه

دردِ نگاهِ خضری،چندساله بی علاجه

باید با خوندنِ عشق،دوباره درمان بشه

خدا خودش میفهمه،روزگارِ دلم رو

دلم میخواد سفیرِ،روضۀ رضوان بشه

تو باغچۀ زمستون،برفِ زیادی ریخته

با تابشِ رایحه،باید بهاران بشه

دیشب یه خوابی دیدم،ستاره گفت تو گوشم

خدا میخواد که خضری،قلبِ خراسان بشه