خدمت کردن به زادگاه "توفیق" می خواد (خاطرۀ یک خادم)
محمد رحیمی مدیر اجرایی امامزاده عبدالله کارشکه ؛
وی ساکن مشهد بوده ولی بعد از دو دهه مجدداً به روستای کارشک بر می گرده و علّت این موضوع رو
اینگونه بیان می کنه : سال 65 کارشکی های مقیم مشهد با هم وعده گذاشتن که دعای سمات رو
در محلِ امامزاده برگزار کنن و اون زمان که بعد از مدّت ها به زادگاهم برگشته بودم ،اوضاع امامزاده رو
از نزدیک مشاهده و مقداری پول نذر ساخت این بنای مقدّس کردم . . .
وی که دستی در امور عمرانی آستان قدس هم داشته،ادامه میده : چون تجربه آهنگری و جوشکاری در مشهد
داشتم دوستانم به من پیشنهاد کردن به جای نذرِ پول،بازسازی امامزاده رو بر عهده بگیرم ؛
رحیمی زیربنای اون زمانِ امامزاده رو 100 متر مربع عنوان می کنه و یادآور میشه : از همون سال،شروع به
بازسازی کردیم و بالاخره بعد از 20 سال تونستیم ساختمان رو بازسازی کنیم ؛
وی به شفای بیماریِ خودش توسط این امامزادۀ شریف اشاره می کنه و میگه : بعد از اینکه مقداری از
کارهای عمرانی امامزاده رو انجام دادم به یکباره بیماری روماتیسمِ روانی گرفته و برای مدّت زیادی در مشهد از
ناحیۀ پا و کمر فلج شدم . . .
این خادم امامزاده بیان می کنه : بعد از مدّتی به من گفتن که شخصی خواب دیده برای شفا به امامزاده بروم ؛
لذا یک شبِ جمعه مقابل ضریحِ مطهّر مرا دراز کشوندن و تا صبح همون جا خوابیدم؛
نزدیک صبح در خواب دیدم که شخصی از پشت سر مرا به یکبار بلند کرده و به زمین زد،ناگهان از خواب
بلند شدم و اطراف رو نگاه کردم ولی هیچ کس نبود،زمانِ زیادی نگذشت که صبح شد و اقوام
بالای سرم حاضر شده بودن ولی اون زمان خودم تونستم بعد از یک سال و هشت ماه مجدداً راه برم و این شفا
باعث شد که همیشه خادم امامزاده باقی بمونم . . .
- ۹۷/۰۹/۱۸