یکبارِ دگر ستاره ها با چشمک / رفتند ز شهر آرزوها " تک تک "

یکبارِ دیگه شهر آرزوها پروازِ بزرگانشو لمس کرد و با حسرت نگاهشو به آسمون دوخت . . .
نمیشه آروم گرفت و فقط حسرت خورد ؛
باید گریست و گریست
گنجینه های معرفت و اصالت خضری دارن یکی یکی از میون ما پر میکشن و فقدان اونا بسیار سخت و طاقت فرساست
وای خدای من . . .
اونا که شب اوّل حتماً حرفی برای گفتن داشتن ولی ما با دستان خالی با چه رویی داریم ادامه میدیم ؛
خاک با گرفتن این عزیزامون حرفای زیادی برای ما داره ولی وقتی میریم سرخاک فقط رفتن رو می بینیم و اصلا به موندنِ خودمون
 فک نمی کنیم،چه موندنی که قدرشو فقط اونی میدونه که رفته !
به خودمون بیایم . . .
وقتی قراره غیبت،تهمت،تکبر،حسادت و "سخره" بشه عادت زندگیمون،پس همون بهتر که برگردیم به راه پدربزرگها و خودمون را با
 طبیعـت سرگــرم کنیــم ؛
خدایا ما رو ببخش ؛
واقعاً روزای سختی رو در پیش داریم ؛   "قرائت فاتحه برای شادی روح همه درگذشتگان"