از صفر گذشتیم ولی نهضتِ حسینی هنوز هم در گوشه ای از خضری ادامه داره . . .

در حالیکه از اقیانوسِ عظیم محرّم عبور کرده ایم و در حالِ نزدیک شدن به چشمه های نورانیِ ماه صفر هستیم،در کُنجی از خضری

هنوز هم عزاداریهایی بی ریا،با همون سوز وگدازِ دههٔ اوّلِ محرّم الحرام داره برگزار میشه . . .

به حوالی مسجد جامعِ مقدّسِ خضری می رسیم،صلابت و سرمای شب از لرزِ ستاره های پاییز کاملاً محسوسه،هالـه ای از

عطرِ شهدای گمنام،اطراف مسجد رو احاطه کرده و هر تشنه دلی رو مجذوب خودش میکنه ؛

درب رو که باز می کنیم نوایِ روضه های حزن انگیزِ غربتِ لحظه های کربلا اشکهامونو به دلِ سکوتِ شب می پاشه . . .

اینجا معنویّت برای خودش عالم دیگه ای داره، سکوت . . . آرامش . . . دعا . . .  روضه . . .  و

صدای شکسته شدنِ دلهای تشنهٔ یه عدّه جوون/.