پنجرۀ دلتنگی رو باز کن و چشمانت رو به زیبایی ترنم باران بسپار .

در روزهایی که هوای دلِ خضری دشت بیاض،سرد و بی روح بود و

ثانیه های نا امیدی در لابلای کوچه های خاطرات پرسه می زد . . .

در روزهایی که صدای زمینِ شهر آرزوها از بی مهریِ آسمونش دراومده بود و سکوتی به پهنای

خشکسالی های اخیر بر جغرافیایِ ما حاکم شده بود . . .

و در میانِ دلتنگی های برف و بارون ،

ناگهان آسمونِ شهر ابری شد ؛

بارونی از جنسِ رزّاق ، غفور ، واسع و محیی با شدّتِ هر چه تمومتر دشتِ تشنۀ شهرآرزوها رو سیراب کرد ؛

رحمتِ الهی با چشم پوشی از همۀ گناهانمون شاملِ حالِمون شد و خداوند به ما نشون داد که

اونیکه عوض شده " ما " هستیم نه آسمون و نه ابر و نه رحمت .

ان شاالله دوباره حالِ دلامون بیشتر رنگ خدایی به خودش بگیره تا دیگه شاهدِ دلتنگی های زمین و آسمون نباشیم .

خدایا ؛ بیشتر از همیشه بیادت هستیم و دوستت داریم ؛

بارخدایا،ما را به بارانی فریادرس و برطرف کنندۀ قحطی سیراب کن

همراه با باران،رویش جوانه های امید در شهرداری خضری دشت بیاض

باید از سمتِ خدا،معجزه نازل بشود ؛

سلام خدای من

میدونم که هستی و هر لحظه و هر آن،از دیدنِ رفتارها و ناهنجاری های ما زانوی غم بغل می گیری

میدونم که می بینی،میدونم که می شنوی،هر لحظه و هر آن : اینکه بهم رحم نمی کنیم . . .

و میدونم که وقتی تیرِ قضا و قَدَرَت رها بشه،هیچ سپری جلودارش نیست !

ولی خدای من،تو آفریننده ی مایی

و هیچ  مانعی نمی تونه جلوی لطف و محبّت و هدایت تو رو بگیره

جهل،نادانی وگستاخی های ما رو ببخش

لحظه های پاییزمون رو سرشار از عطر و بوی خودت کن خدای مهربونم

میدونم که دستامون خالیه ولی اینم میدونم که دستامون در دست توست

و اگر عنایت تو نبود " آرامشی " نبود

خدایا،بیابانِ آرزوهامون تشنۀ ارادت و محبّتِ توست

بارونِ رحمتِ خودت رو از شهر آرزوها دریغ مکن