چرا نشاط و شادابی از خضری دشت بیاض گرفته شد؟!

خضری دشت بیاض و چالش های پیش رو

برای جلوگیری از “پس رفت” ، “پس باید رفتـــــ ”

هر “چاله ای” ، “چاره ای” به من آموختــــــ   !

نیــازی بـه انتــقام نیـست !

فـقط مـنتظر بـمان .

آنـها کـه آزارت مـی دهند ،

سرانـجام بـه خـود آسیـب مـی زنند .

و اگـر بـخت مـدد کنـد ،

خــداوند اجـازه مـی دهد تماشاگرشان باشــی …!

 

طبیعتِ زمستانیِ شمالی ترین نقطهٔ استان خراسان جنوبی«بهمن 95»

خدا رو شاکریم از اینکه خضری دشتِ بیاض رو در دلِ طبیعتی گنجونده که هر فصلش زیبایی های خاصِّ خودشو داره و میتونیم با هرنفسی

از تلاطمِ‌ زندگی فاصله بگیریم و خدا رو در نقطهٔ نهایتِ آرامش حس کنیم . . .

طبیعتِ منحصر بفردِ ییلاقمون در هیچ لحظه ای ما رو تنها نمیذاره و همواره ما رو از شرِّ افسونگری های دنیوی حفظ می کنه . . .

بی انصافیه که فصل های زیبای خداوندی رو در شهرمون ببینیم ولی هیچ لذّتی از طبیعتِ نشاط بخشِ اونا نبریم ؛

نگاه کردن به نعمت های خدادادی که در دلِ همین طبیعت نهفته هست میتونه بهترین نسخه برای آرامشِ ما باشه ؛

در چند روزِ گذشته به لطفِ نگاهِ رحیمانهٔ آفریدگار و به یُمنِ‌ دلهای شکستهٔ نمازگزارانِ ساده دلِ شهرمون،که نماز بارون رو با اشک های

خودشون اقامه کردن،بارش برف و بارونِ الهی به گونه ای بر سرزمینِ خضر جاری شد که در چند سالِ گذشته کم سابقه بوده ؛

ان شاءالله به برکتِ این نزولاتِ آسمانی که مصداق بارزِ الرحمن و المصور بودنِ خداوند هست،زمستون خوبی رو با همدیگه تجربه کنیم ؛

"خدایــا شکـــرت "

"روی تصــاویر کلیک کنین"

خداحافظی با بهار،در آخرین کوچه های زمستان

آخرین نماز جمعۀ خضری دشت بیاض به امامت حجه الاسلام یعقوبی ،

نمازی با طعمِ خیسِ غم و اندوه ؛

قصّه ی دغدغه های حاج مرتضی در دل تنهایی شهر به پایان رسیده ؛

بارانِ اشک ها،این طرفِ پنجره های مسجد شروع به باریدن کرده بود . . .

آوای همۀ نمازگزاران و اهالی خونگرم شهرآرزوها بغض آلود بود و خسته ؛

در همسایگیِ بهار،پرستوی آرزوهای شهر از کوچ سخن می گفت و خداحافظی ؛

امّا دلم بیشتر از همیشه شکست،

چون حاج مرتضی یعقوبیِ عزیز،در حالی سخن از رفتن میزد که آرزوهای شهر برایش بزرگترین دغدغه شده بود ؛

حاجی رفت و قلبهای ما از واژۀ بدرقۀ ایشان، بسیار لرزان  . . .

خداوند پشت و پناهت حاجی جان

ما رو حلال کنید

التماس دعا

اولین روز حضور حاج آقا در خضری دشت بیاض(سه سال وسه ماه قبل)

خدایا عاقبتِ ما را ختم بخیر کن . . .