مادران،فرشته های زمینی هستند،هر وقت بروند تلخیِ رفتنِ آنها تا ابد فراموش نمی شود . . .

وقتی مادر میخندید ؛

تمومِ دلتنگیا،اشکها و شکایتهایِ مهندسِ مهربونِ شهر،بوی خوشبختی می گرفت و  همۀ گلایه ها رو در قلبش جا می گذاشت

آغوش گرم و پَرمحبّتِ مادر،زیباترین آرزوها رو برایش تداعی می کرد

گلخونۀ دلِ مهندس خسروی از عطر مهرِ مادری لبریز بود               و تنها         " دلخوشیِ زیارتِ مادر "

برای وی دنیایی از نشاط و امید به ارمغان می آورد ؛

و حالا

پس از سالها خوشبختی،

نوازش مادرانه رنگ غریبی گرفته

و مهندس مهدی در پروفایلش جمله ای از تنهایی به تصویر کشیده  . . .

بخشدار محترم بخش نیمبلوک :

مادر ؛ پابرجاترین عشق دنیاست که میشه تجربه کرد و حالا

دلت بیشتر از گذشته برای چین و چروک های چشمانِ مادر تنگ شده

مهندس جان

" غروبِ لطیف ترین گلِ بوستان زندگی تان را تسلیت عرض می کنیم "