به پرنده ها بگو شاخه هایت را فراموش نکنند،پاییز آخرین حرفِ درخت نیست ؛

پاییزِ خضری دشت بیاض

نه مثل بهار خودشو می گیره و نه مثل تابستونا در ظاهر با آدم گرم و صمیمیه !

سردو بی رحم نیست مثل زمستون

بیادِ روزهای دهۀ شصت و هفتاد،پنجره های شهر آرزو رو باید به روی عاشقی های پاییز گشود . . . 

باید برگهای زرد و قرمزِ این فصل دوست داشتنی رو بوسید ؛

باید نفس کشید " بوی برگ و بارون " بوی خاک رو ؛

وقتی بارون بر زمین تشنۀ خضری دشت بیاض می باره،انار که هیچ " سنگ هم اگه باشی دلت ترک می خوره "

خدایا دلمون برای روزای بارونیِ پاییز تنگ شده ،

سپیدارای شهر،عاشقانه منتظرِ بوسه های بارونن . . .

خدایا رحمتت رو بخاطرِ گناهانِ ما از سایرِ موجوداتت دریغ نکن" ما غلط کردیم "

 . . . " ببخش "