مکتب کبلجی " سروده 91/09/01 " . . .

یادش بخیـر، خضـــری بود و یه دنیـا

سادگی بــود و زندگی مهیّــــــا

لولـــــه کشی نبـــود،آبش قنات بود

شیـرینیِ آبش مث فــرات بـــود

نــونِ لـواش و نــونِ سنگـک نبـــــود

بانک،چیــزی در حدود قُلَک نبـود

بــارون و بـــاد مثـــل بـــرادر بــــودن

قصـــۀ جـالیـــزها رو از بــَر بـودن

کینه چاها ،کفتـــر چاهی داشتــن

ناخــداها قلبــی الهــی داشتـن

اون زمونــا یادمــــه،پشت پَــل بــود

قنبری با اون موتورش دِگَل بـــود

الامراکش بود و هفت سنگ،قدوس

اذون خونِ محلّمـون بــود خـروس

کَبلجــی بــود و مکتبش به راه بــود

درس نمیخوندی روزگار سیاه بود

شلّاقــای کبلجــی هم شدیــد بود

فک میکنم چوبِ درخت بیــد بود

چه مهـــربون بـــود مـرضای خضری

هرصلواتش به صفـــای خضــری

ملا موسی بود و یه فــوشکِ تـــازه

حجی موسی، همیشه در مغازه

محـــــــرّمِ اون روزا،بی کینـــه بــود

یه هیئت و دستی که بر سینه بود

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

مرضا : محمدرضا  /  روحش شاد

کبلجی : کربلایی حاجی   /  روحش شاد

فوشک : فک کنم چوب بید تازه

دِگَل : در حرکت

روح ملا موسی و حاجی موسی هم شاد . . . 

قنبری : حاجی آقا " خدا حفظش کنه "

K   H   E   Z   R   I