تشکّر در زمستان،بخاطر محاسنی که در مسیرِ شهرآرزوها سپید کردی . . .

در این شب بی هیاهوی زمستون
یادی می کنیم از همۀ عزیزانی که روزگاری بهترین لحظه های زندگیشون رو وقفِ خضری دشت بیاض کردن
منّت گوش کردن
چشم به روی همۀ کمبود ها و کم محلّی ها بستن

زحمت کشیدن و امورات رو به پروردگار واگذار کردن

دغدغه هاشونو شبانه با خدای خودشون درمیون گذاشتن ولی تن به ذلّت ندادن
اونایی که بی هیچ ادّعایی اومدن و بی هیچ سروصدایی رفتن

  بعضیاشون فرزندان خضری دشت بیاض بودن و این روزها کمتر دیده میشن
        بعضیاشون غیربومی بودن ولی حقیقتاً کم نذاشتن و نزد خدا شرمنده نیستن

از خدا میخوام که به همشون عزّت و تندرستی بده و سایه شونو بر سر خونواده هاشون مستدام داشته باشه
از همشون تشکّر می کنم بابت لبخندهایی که به ما هدیه دادن
بابت روزهایی که جوانمردانه چون سرو ایستادن تا خضری دشت بیاض پا بگیره
ممنونم ازشون بابت اینکه خاطره های خوبشون توی شهرآرزوها بخاطرِ بهترین احساساتیه که نثارش کردن
راه شون همیشه سبز ؛
جملات خوبی برای توصیفِ محبّت هاشون پیدا نمی کنم
فقط امیدوارم سرشون همیشه روی شونۀ خدا باشه . . .
برای همۀ این عزیزان و مسئولینِ کنونیِ شهرم آرزوی توفیق روز افزون رو از خداوند متعال مسئلت دارم
یا حقّ