فراموش نکن که "طبیعت" مشتاقِ لمس کردنِ روح توست ؛

توی دنیای امروزی و این جامعهٔ پر از گناه،تنها سلاحی که میتونه انسان رو برگردونه به اون روزای ساده و بی آلایش ؛  " طبیعته . . .  "

عـادت کردن بـه دنیـای مجـازی و بی روحِ آدمـا،در حقیقت بر بـاد دادنِ همهٔ داشتـه هاییـه که بـرای بدست آوردنشون نسل هـای زیـادی

خونِ دل خوردن و اونا رو به دستِ ما رسوندن ؛

اینکه توی خونه بشینیم،با خودمون کلنجار بریم و از گرفتاریامون گله کنیم در حقیقت داریم قافیهٔ بازیِ زندگی رو می بازیم و به سمت و سویِ

پوچی حرکت می کنیم ؛

"خداوند طبیعتی به این پاکی و زیبایی رو بهمون ارزونی داشته" حیف نیست که ما خودمونو دربندِ چاردیواریِ سنگ و آهن داشته باشیم؟!

اگه کمی به تاریخِ گذشتگان خیره بشیم متوجّه خواهیم شد که همهٔ انسانها بویژه انسانهایی که در طلبِ مادّیات خودشونو از بین بردن،دنبالِ

یـه چیـز میگشتن و اون هـم آرامـش بـــوده،هرچند که هیچگاه انسانهای مادّیگرا نتوستن بهش دست پیدا کنن و تنها علما و عرفایی که

فاصله شونو از دنیـای مـادّی و جامعـهٔ گنـاه آلـودِ امروزی حفظ کردن،تونستن دستِ خداونـد و فـرشتــه هـایِ درگـاهش رو روی قلبشـون

احساس و " تطمئـن القلـوب " رو لمـس کنن ؛

انسانهایی که دنبال هدایتن همیشه با نفسِ امّاره شون جدال داشتن و هیچگاه به راحتی اسیرِ وسوسه های شیطانی نشدن به امید اینکه

روزی فرشته های درگاه،در خواب یا بیداری چشمه هایی از نورِ الهی رو بهشون نشون بدن و مسیرِ زندگیشون رو عوض کنن ؛

متاسفـانـه در شهرِ دوست داشتنـیِ خضـــــری دشت بیـــــاض  گاهـاً جوونـایی پیـدا میشن کـه بـا استنـاد بـه نوشتــه هـای کـذب یــا

دروغینِ فضای مجازی که هیچ منبعِ موثّقی هم نداره،معنویّت و اعتقادِ قلبی خودشونو به راحتی به فروش میذارن و راهِ امید بخش و روشنی

رو که خداوند بوسیلهٔ چراغِ قرآن براشون روشن کرده از بین میبرن . . .

ای کاش بیشتر به طبیعتِ پاک و بکرِ شهرمون سر بزنیم و با خودمون و خدای خودمون خلوت کنیم ؛

مطمئناً فضای طبیعت خیلی پاکتر از فضای جامعهٔ امروزی هست چون عاری از گنـاه و معصیتـه و فرشتــه ها راحت تر میتونن به ما
نزدیک بشن و راه نجات و هدایت رو به ما نشون بدن ؛
همیشه عید که میشه به خونهٔ اقوام میریم و به اونا سر میزنیم،ای کاش امسال به خودمون هم سر بزنیم و احوالِ خودمونو بپرسیم ؛
هوا داره روز به روز بهتر میشه،به خودمون قول بدیم آخرای سال توی یه شبِ پرستاره با طبیعت خلوت کنیم و زندگیمونو مرور کنیم شاید
بتونیم روح متعالی وگمشدهٔ خودمونو پیدا کنیم ؛
به خودمون قول بدیم توی سال جدید کمتر حرف بزنیم تا کمتر غیبت کنیم ؛
کمتر حرف بزنیم تا کمتر تهمت زده باشیم ؛
بیشتر گوش کنیم و کمتر حسادت کنیم ؛

"روی تصــــاویــــر کلیکـــ کنینــــ"