سفـری بـه ارتفاعـاتِ بکـر و دست نخـوردهٔ خضــری . . .

خب بعد از نزولِ بارش رحمت الهی بر پیکره خضری دشت بیاض و تازه شدنِ جانِ شهر،می طلبید که سری هم به کوههای

اطراف خضری بزنیم تا ضمنِ ریکاوری جسم و جان،تاثیرات بارندگی رو در کوهپایه های شهر بیشتر حس کنیم . . .

به سمت بالا حرکت می کنیم و کم کم از مشغله های شهر فاصله میگیریم ؛

خاکهای کوهپایه اثراتِ بارون رو در دلش به خوبی حفظ کرده و رطوبت زیادی رو در سطح خودش نگه داشته ؛

هوای پاک و طبیعتِ فوق العادهٔ کوه،انرژی و اکسیژن لازم رو به ریه هامون تزریق میکنه به نحوی که گویی دوباره متولّد شده ایم ؛

سکوت و عظمتِ کوه،ما رو غرقِ آرامش و نشاط می کنه و برای مدّتی که مهمانش هستیم به ما درس افتادگی میده در عینِ سربلندی ؛

در دلِ کوهها به راحتی میشه خصائل اخلاقی رو به کمال رسوند و ملکات فاضله رو کسب کرد ؛

از نظر قرآن کریم،کوهها از آیات بزرگ خداوند هستن و در خودشون اسراری دارن که نهایتاً باعث آرامش زمین شده و اون رو

برای انسانها قابل سکونت می کنه ؛