خداحافظی با بهار،در آخرین کوچه های زمستان

آخرین نماز جمعۀ خضری دشت بیاض به امامت حجه الاسلام یعقوبی ،

نمازی با طعمِ خیسِ غم و اندوه ؛

قصّه ی دغدغه های حاج مرتضی در دل تنهایی شهر به پایان رسیده ؛

بارانِ اشک ها،این طرفِ پنجره های مسجد شروع به باریدن کرده بود . . .

آوای همۀ نمازگزاران و اهالی خونگرم شهرآرزوها بغض آلود بود و خسته ؛

در همسایگیِ بهار،پرستوی آرزوهای شهر از کوچ سخن می گفت و خداحافظی ؛

امّا دلم بیشتر از همیشه شکست،

چون حاج مرتضی یعقوبیِ عزیز،در حالی سخن از رفتن میزد که آرزوهای شهر برایش بزرگترین دغدغه شده بود ؛

حاجی رفت و قلبهای ما از واژۀ بدرقۀ ایشان، بسیار لرزان  . . .

خداوند پشت و پناهت حاجی جان

ما رو حلال کنید

التماس دعا

اولین روز حضور حاج آقا در خضری دشت بیاض(سه سال وسه ماه قبل)