مؤسسۀ خیریّه ای که نسیمِ مهرش به فرشته های آسمان رسید . . .

کودکان و خانواده های مستضعف منتظرِ دستهای سخاوتمند بودند . . . 

قرار شد دنیا به شکلِ بهتری دیده بشه و موهبتِ زندگیِ بهتر به آدمای بیشتری برسه

قلب های سخاوتمند دورِ هم جمع شدن تا واژۀ " حسرت " رو از چشمِ یه عدّه آبرومند بردارن ؛

اینا همون فرشته هایِ زمینیِ شهر آرزوها بودن

مدّتِ زیادی نگذشت  :

با استقبال و مساعدتِ باشکوه همشهریان

درِ خونه ها،تک به تک زده شد ،

وقتی در باز می شد ؛ کسی نبود ؛ ولی

یه کیسه ی سخاوتِ پر از مهربونی چشمای "طفلِ چشم انتظار" رو براق می کرد ،

هرشب،این کیسه های قشنگِ پر از عشق دلِ بچه های مولا رو شادتر می کرد . . . 

کاش ماهم قسمتی از قلب های مهربونمون رو داخلِ یه کیسه ی فیروزه ای بزاریم و هدیه بدیم به

بچه هایی که بچّمون نیستن ولی بچّمونن ؛