خورشید " روز " آورده است در را به رویش بازکن

صبح جمعۀ دیگه ای آغاز شده . . .

و شهر آرزوها

چشم انتظارِ زیارتت

زیارت خورشیدی که جان ببخشه و ذوب کنه

یخ های کسالت و اندوه رو

می دونم که ساده می آیی و پر شکوه و چه میدانی از غوغا و بلوا که بپا میکنی  ؛

خضری دشت بیاض منتظره که شکوفه های مهربونی رو از دستان گرمت بچینه

به آرومی . . .

به به

چه بارون قشنگی

که هی می باره

آروم و شمرده شمرده ؛

باید با هم بودن رو از بارون بیاموزیم ؛

خدای من ،اوّلین قدم رو که بر جادّۀ صبحِ آرزوهام میذارم نام تو رو عاشقونه زمزمه می کنم

کوله بارِ تمنّای شهرم " خالی " و موج سخاوت تو جاری

رایحۀ خوشی ندبه فضای شهر رو پر کرده

عجب صبحِ دل انگیزی

صبحی که زیباترین شاهکارِ خلقته و

در نبضِ کودکانۀ اون،آهنگِ برکته که نواخته میشه . . . 

پنجره های بارون خوردۀ شهر باز شده ؛ خضری دشت بیاض داره نفس می کشه ؛

و بغض های مرطوب ما چشم به ندبۀ این جمعه دوخته "