ریزش بهمنِ عشق از قلّه های انقلاب "خضری دشت بیاض . . . "

سی و نهمین بهمن بود . . . 

و خضری دشت بیاض با نگاهی باشکوهتر از همیشه ؛

"زنجیرۀ عشق" با طعمِ شیرین آواهای انقلابی،لحظه به لحظه کاملتر می شد ؛

غرور انقلابی با پهن شدنِ پرچم زیبای کشورمون بر دستان بچّه های شهر،کاملاً مضاعف شده بود ,

روح غلامحسین در میانِ "فوجِ جمعیّتِ تجدید میثاق" جاری بود و جاش خالی 

روح بابای خوبم در 20بهمن و روح غلامحسین عزیز در 22 بهمن به آسمون انقلاب پر کشید ؛

هردوتاشون فرمانده پایگاه بودن ؛

چقدر بهمن 96 متفاوت بود

بهمنی که چکیدۀ تمومِ خاطراتِ انقلابه ؛

این بهمن خیلی حرف ها برای گفتن داشت که میشه اونا رو با اشکِ جان نوشت و به همۀ آزادمردان هدیه داد ؛

بلوار آزادگان خضری دشت بیاض،به زیباترین چهرۀ شهر بدل شده بود و چشم ها از این جلوۀ حضور بهت زده بودن ؛

سرهنگ برات زاده در صحبت هاش به خوبی به این حضور اشاره کرد و گفت که الحق والانصاف که تماشایی بودین ؛

خدایا شکرت  . . .

وقتی به حضور مردم در برخی شهرهای خراسان جنوبی نگاه می کردم،بیشتر متوجّه حقّی می شدم که از خضری دشت بیاض

ضایع شده . . . !

خضری دشت بیاض در قلّۀ فجر امسال،کهکشانی از عشق امام و رهبری شده بود ,

زمستون امسال برفی نداشت وگرنه یقیناً با این حرارتِ ایمان و اخلاصِ شهر آرزوها آب می شد ؛

شهر آرزوها تا این لحظه هم به لطفِ این حضورِ متعالی بیمه شده و امیدوارم در سالی که پیش رو داریم با ارتقاء به

مرکزِشهرستان،سهم خودش رو از انقلاب دریافت کنه ؛

چشم شهرِ ما به نگاه مهربون چشمه های بهمن معطوف شده و هیچگاه به قلبهای فولادی و پوچ دل نبسته .

خدایا خودت شاهدِ این حضور غرورآفرین بودی،به فرشته هات ندا بده که بیشتر ازین ما رو منتظر نذارن  ٍ صبر کردن هم

سقفی داره و حدّی . . .