اگربیهوده می گویم،مرا خاموش کن یاربّ...!
غرقِ در شعـــرم ولی دل یــار نیست
بیش از این عشــقِ مـــرا تکــــرار نیست
هردمـــی با خود غـــزل خوانـم فــراق
دل پـــر از درد است ولـی دلـــدار نیسـت
روزها اینجا غریبانــه گذشتنــد ازدلـم
میزنم سنتورِ قلبم را که اینجا تـار نیست
یاد یاران را به بـاران میسپارم تا خـدا
خــود شَـــوم آخــــر، و لیکـــن دار نیسـت
عشـــق را دربــرگ گلهـــــا دیــــده ام
شهرخضــــری هم گلـی بی خـار نیست
جـــان فـــدای خاک خضـــری میکنـــم
هرکه دارد زخــم عشــق، بیمـــارنیست
هرکه حقــّـــی را زخضـــری خورد مُـرد
آخــــرینش را بــــه کــس انکـــــار نیست
شهرسبزِ آرزوهایـــم به قدرت پیش رو
هرکسی کرد ادعایی بی گمان مختارنیست!!!
درنمارِجمعه هایت حق خود را کـن طلب
هیچ کس را جز خدا داننده براسرارنیست
مـافقـــط دل میخریــــم با نــــام دیــــن
حالمان هــــم چـــون فلانــــی زار نیست
شهرخضــــری ؛شهـــرسبــــز خــاوران
ســـد شکستـــی؛ دیگـری دیــوار نیست
با خداونــــد با ولایـــت ســـــاز بــــاش
هـــرچــــه پیش آیــــــد دگـــــر آزار نیـست
............................................................
تا خـدا : تا بی نهایت
