اگه فردا زلزله بیاد ؛ چی داریم که با خودمون ببریم . . . !

ساعت دو و نیم بعد از ظهر بود ،

آفتاب ظهر تابستان به دشت های وسیع خراسان می تابید،روستاییان در خانه های خشت و گلی استراحت می کردند و

شهرنشینان در  خانه های خود بسر می بردند که فاجعه بزرگی اتفاق افتاد . . .

این فاجعه زلزله بود . زلزله ای به مراتب شدیدتر از زلزله بویین زهرا که در منطقه ای وسیع تر از آن ده ها شهر و روستا را

ویران کرده است ؛ مرکز زلزله کاخک و گناباد گزارش شده است .

در کاخک اثری از زندگی برجای نمانده است ، از بعد از ظهر دیروز تا ظهر امروز زلزله پشت زلزله شهر ها و روستاهای شرق و

مرکز خراسان را می لرزاند . در چند نقطه از قراء اطراف گناباد و کاخک شدت زلزله به حدی بوده است که زمین شکاف برداشته است ؛

از هر خانه صدای شیون و زاری برآسمان بلند است،هزاران نفر از ساکنین قراء زلزله زده زیر آوار مانده اند که برای بیرون آوردنشان

تلاش می شود "    

(روزنامه اطلاعات ۱۰ /۶ /  ۱۳۴۷)

این زلزله که با نام های زلزله کاخک ، زلزله دشت بیاض و زلزله فردوس  نیز شناخته می شود در ساعتِ :

۲ بعد از ظهر شنبه  9 شهریور  1347 در منطقه  وسیعی از خراسان رخ داد . 

سیل کمک های مردمی از همان فردا آغاز می شود ،نخست وزیر وقت ، هویدا  ، یکشنبه به گناباد می آید ، تا از

نزدیک مدیریّت  بحران را بر عهده بگیرد .

خبرنگاران بسیاری از روزنامه های داخلی و خارجی به منطقه اعزام می شوند که اکنون  گویا ترین اسناد از شرایط زلزله و ماجراهای

 آن روزها گزارشات به یادمانده از خبرنگاران است .

شاه و فرح نیز چهارشنبه ظهر با هواپیما به بیرجند می آیند و از مناطق  آسیب دیده  بیرجند ، خضـری و قاین دیدن می کنند ؛

صبح پنج شنبه نیز  راهی گناباد می شوند و از کاخک بازدید می کنند و سپس با هلی کوپتر به فردوس می روند فردوس در زلزله روز دوّم

یعنی یکشنبه به کلی نابود شده است .

یکی از کمبود های نشریات آن روزها  بازتاب کمک هایی است که توسط علما و مراجع عظام  برای مردم منطقه در نظر گرفته شده است

به طوری که بعد از سفر شاه و فرح تمامی اخبار روی انعکاس آن و انتقال پیام ها و کمک های آنها متمرکز می شود و تنها

پیام تسلیت و همدردی برخی علما مانند : آیت الله خوانساری، گلپایگانی و کاظم شریعتمداری  به چاپ می رسد . (برگرفته بدون ویرایش)