باغشهرِ ییلاقیِ خضـری دشت بیـاض " پس از بـاران "

نمی دونم با چه زبونی و با چگونه احساسی باید از خدای خودمون تشکّر کنیم ؛
خدایی که براش هیچ طولی نداشت و با یک اشاره فرشته های خودشو مأمور کرد تا حال و هوای شهرمونو برگردونن به بیست سالِ قبل ؛
به روزای پُـــربـــارون . . .
به روزایی که بارون بهترین دوستِ ییلاقمون بود و زمینهایی خضری دشت بیاض همیشه از وجود رحمت الهی گِل بود ؛
امسال بهترین زمستونِ شهرمون در چند سالِ اخیر داره سپری میشه و اهالی از این همهٔ لطفِ الهی حیرت زده شده و در گوشه و
 کنارِ شهر به گونه های مختلف دارن خداشونو شکرگزاری میکنن .
حتماّ متوّجه شده ایم که خداوند رحمن نوعی پاکسازیِ مادّی رو در وجودمون رؤیت کرده که اینگونه رحمتشو به سوی ما روانه داشته و هنوز
هم داره ادامه میده . . .
بـــارون، تبسّــــمِ خــــداست ؛
خداوند از ما چیزِ زیادی نمیخواد ولی ما اونقدر غرقِ دنیا شدیم که اصلا یادمون رفته خدایی هم هست که همهٔ نیّت ها و اعمالمون رو
داره رصد می کنه و بر اساس اونا کیلـهٔ رحمتشو برامون حواله می کنه ؛
بارون یک نقطه چینه که ما بوسیلهٔ اون به خدا متصل میشیم و باید قدرشو بدونیم ؛
نمازای اوّلِ وقت،صله رحم و خیلی عباداتِ دیگه هست که به راحتی ما رو بیمه میکنن "هم در این دنیا و هم در اون دنیا "
بیاییم از این لحظه بیشتر به فکر خونهٔ آخرت باشیم تا خونهٰ عنکبوتی دنیا . . .
همه قراره یه روزی کوله بارِ خودمونو به دوشمون بگیریم و به سرای ابدی بریم ، پس ای کاش که کوله بارمون از توشهٔ الهی خالی نباشه که
تاوانِ سختی رو باید پس بدیم . . .
هستند کسانی که دیدن و تجربه کردن اون دنیا رو !
باور کنیم که دنیا خیلی حساب شده و دقیق داره ما رو امتحان می کنه !
یقول الانسـن یومئذ این المفر• (سوره قیامه)
آن روز انسان می‌گوید: «راه فرار کجاست؟!» هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد!