خلاقیتِ ادبیِ " استاد عبدالله حیدری " در موردِ باغ سرکاری خضری
تو که از بار و بَرِ خــو بـر نِدِشتـــی بهـره ِ یِ داغِ هر زرداَلو اَر جـــــــون تو اَلو شو پندری
یک زمانِ خو بُدی بِر مردمــا سَیــه ی نَسَــــر حالا خُــو سَیه یِ تو مثـــــــل پَتو شو پندری
تو خـو خیـلِ گشنگـی خوردی و بدبختـی ولی او درختــــــه ِ یِ تو بِر بعضِ پلو شو پنــدری
کار تو و قلب تو از غصه «شوک شوک» شو ولی کار قلب بعضِ ها « دیـــم دَم دَرو» شو پنــدری
بِنِمونده هیچِ از تو هرکــه تــور دیــده مگـه قـومِ چنگیــــز بومـــــده ایجا دِخو شو پندَری
تو چنو خَاطر جـم از زیـر دِ خـزیده فِرتِ غـم اردوگـا خو بومــــــــده از تو جلو شو پندری
روزِ روشنا ارّه بـرقـــی کـارِ ننگِ خـور بِکِـرد باغِ به او بزرگــــی هَپل هَپـــــــو شو پندری
کـی چنی سـرنوشتِ بِر تـو رقـم زَ ایجــوری لکّــــه یِ ننگِ بُو از ما لَکَتــــــو شو پندری
روزی از نـو شُـو و روز از نو شُـو و اَو از مِیـو حالِ تو یک جـــــور دگه ایروزا نو شو پنـدری
ماچم ای بـذرِ چـه بُـو در تـو بِکِشتــــن اَدَما چن طبقـــه رُش کِه و وقتِ درو شــــو پندری
کی مگر دیـده که ورسـوزه بـه بـاغِ ساختمــو شما هُم از ای عجَایِب خَلقه هـــــــو شو پندری
ماچـُم ای روزِ قیامت خُــو نِبـو پس چیـنِ بُـو سَر سَر و پا پا شــــد و بدو بدو شو پنـــدری
حیدری غُصّـه مَخــور از ای قضیـه که او هُـم مثلِ شعــــــرِ تو کَمِ کَجکَلَتـــــو شو پندری
عبداله حیدری92
